Δεκέμβριος 2020. Μέρες εγκλεισμού λόγω Covid 19. Δεν παραπονιέμαι…Δεν θα έπρεπε να παραπονιέμαι μόνο και μόνο από σεβασμό προς κάποια άτομα που βιώνουν αυτήν την κατάσταση πολύ χειρότερα από εμένα όπως είναι λόγου χάρη ασθενείς, ηλικιωμένοι αναγκασμένοι να μένουν μόνοι στα σπίτια τους, εργαζόμενοι στην υγεία ή στις μεταφορές. Άλλωστε, κατά κάποιο τρόπο ο οικιακός εγκλεισμός και η απόσταση από την φασαρία της καθημερινότητας, τη βιαστική ζωή, τη ρουτίνα, μπορούν να σε κάνουν να αναλογιστείς και να αναθεωρήσεις κάποια πράγματα.
Τακτοποιώ το συρτάρι και πέφτω σε ένα μάτσο εισιτήρια συναυλιών. Σταματώ σε αυτό του Bryan Adams… Βερολίνο, Δεκέμβριος 2014. Έχουν περάσει 6 χρόνια από τότε… Πώς πέρασαν! Πότε πέρασαν αυτά τα χρόνια! Τι ταξίδι! Τι συναυλία! Τι γέλιο…
Ναι, αν μου έχει λείψει κάτι λόγω της παρούσας κατάστασης είναι τα ταξίδια… Ανοίγω τον υπολογιστή και ψάχνω τον φάκελο με τις φωτογραφίες και τα βίντεο εκείνου του ταξιδίου. Ξαναβλέπω τις φωτογραφίες και τα βίντεο… Γελάω μόνος… Θυμάμαι…
Έχω κάνει πολλά ταξίδια με διάφορους τρόπους. Μόνος, με συντροφιά από άγνωστα άτομα (βλ. αποστολή στην Κένυα-Τανζανία), με φίλους, με σύντροφο. Το κάθε ένα έχει την χάρη του (ακόμα και αυτό του το να ταξιδεύεις μόνος…). Τα ταξίδια όμως με φιλική παρέα είναι πάντα διασκεδαστικά και γεννούν πολλές ιστορίες για να θυμάσαι και να τις εξιστορείς μετέπειτα. Ίσως γιατί η συνύπαρξη πολλών ατόμων με διαφορετικούς χαρακτήρες συνθέτουν ένα σύμπαν από αντίρροπες δυνάμεις που δημιουργούν μια γλυκιά ταραχή στη ροή του ταξιδιού…
Έτσι λοιπόν τον Δεκέμβριο του 2014, τέσσερα ολίγον τι διαφορετικά από άποψη χαρακτήρα άτομα (ο ενθουσιώδης Κώστας, η βολική Βάσω, ο Απόστολος του ροκ εν ρολ και ο “ψυχαναγκαστικός στην τήρηση των ταξιδιωτικών προγραμμάτων” εγώ) ταξιδέψαμε στο Βερολίνο για να παρακολουθήσουμε την επετειακή συναυλία του Bryan Adams για το επιτυχημένο του άλμπουμ Reckless το οποίο κυκλοφόρησε το 1984 και περιείχε τις τραγουδάρες Summer of 69, Somebody, One night love affair, Heaven, Run to you, It’s only love! Στο πρώτο μέρος της συναυλίας θα έπαιζε όλο το Reckless και στο δεύτερο μέρος μία επιλογή από hit κομμάτια άλλων δίσκων… Όπως καταλαβαίνετε από άποψη υλικού-playlist η συναυλία προμηνυόταν εξαιρετική, κάτι το οποίο και συνέβη.
Έχουν περάσει πολλά χρόνια από τότε οπότε θα σας πω τι αναμνήσεις μου έχουν μείνει από εκείνο το ταξίδι στο χειμωνιάτικο Βερολίνο…
Κάθε πόλη που σέβεται τον εαυτό της έχει και από έναν πύργο….Ε, δεν είναι και σαν τον πύργο του ΟΤΕ… 
Nikolaikirche…¨η αλλιώς η εκκλησία του Αγίου Νικολάου στο κέντρο της πόλης… 
East side gallery. 
Καμένος….έχει μάθει για τη νίκη και εμφανίζει τη φανέλα!!!! 
Τσίχλες στο τείχος…. 
Καλά δείχνει…
Μπορεί να μην είμαι λάτρης των στερεοτύπων γιατί θεωρώ ότι τα στερεότυπα αποτελούν τις βάσεις του φασισμού, αλλά θα το ομολογήσω, η Γερμανία ως ταξιδιωτικός προορισμός δεν ήταν και εξακολουθεί ως ένα βαθμό να μην με συναρπάζει… Τάξη, εικόνες συγκροτημένων πόλεων με συγκεκριμένα σημεία παραδοσιακών κουκλίστικων περιοχών, έλλειψη περιπέτειας, αλφαδιασμένα τοπία, πράσινα μεγάλα πάρκα…βαρέθηκα μόνο που τα αναφέρω… Παρόλα αυτά όμως το Βερολίνο έχει κάτι που το έχουν μόνο οι λίγες μεγαλουπόλεις του κόσμου όπως το Παρίσι, το Λονδίνο, η Νέα Υόρκη. Φέρει το βάρος του πολυ-πολιτισμού, την αλητεία της συγκέντρωσης τόσων διαφορετικών λαών. Είναι πόλη που έχει φάει στραπάτσα, ήταν διαιρεμένη και πολέμησε για την ένωσή της, οι άνθρωποί της έχουν βιώσει το μεγαλείο της αγάπης γιατί είχαν βιώσει τη δύναμη του μίσους. Μετανοούν κάθε μέρα για τις αμαρτίες των προγόνων τους δεδομένου ότι κάθε μέρα περνούν δίπλα από τα κτίρια-απομεινάρια του ναζισμού και από μνημεία όπως αυτό του Ολοκαυτώματος, το τείχος, το checkpoint Charlie…
Η πόλη λοιπόν είναι αρχοντική αλλά είναι ταυτόχρονα και ροκ. Έχει μία γλυκιά βρωμιά…
Αποφασίσαμε να μείνουμε σε ένα διαμέρισμα airbnb στην περιοχή Moabit. Δεν είναι κεντρική αλλά θα σας την συνιστούσα. Το διαμέρισμα ήταν πολύ ευρύχωρο και ιδιοκτήτρια ήταν μία τύπισσα που τότε θυμάμαι είχε φύγει ταξίδι στην Αργεντινή. Τα κλειδιά τα πήραμε από ένα εστιατόριο που βρισκόταν στο ισόγειο ενώ παραδίπλα ήταν ένα τούρκικο μπακάλικο από το οποίο κάναμε τα ψώνια μας. Οι κοινόχρηστοι χώροι της πολυκατοικίας είχαν αυτήν την αλήτικη επίφαση δεδομένου ότι παντού υπήρχαν ζωγραφισμένα γκράφιτι… Παρόλα αυτά η γειτονιά ήταν ήσυχη και συμπαθητική.
Έμεναν λίγες μέρες πριν τα Χριστούγεννα οπότε όλη η πόλη προετοιμαζόταν για τις γιορτές. Ξεκινούσαν οι στολισμοί και οι πλατείες με τις υπαίθριες αγορές και τους πάγκους φαγητών ήταν πανέμορφες. Η θερμοκρασία τις ημέρες της επίσκεψής μας κυμαινόταν μεταξύ 2-3 βαθμών κελσίου οπότε το γλυκό κρασί μας ζέσταινε το κορμί.
Wilhelmstrasse 
…και ευτυχώς είχε στηθεί υπαίθρια αγορά (με άφθονο φαγητό) στην Gendarmenmarkt 
Όμορφη Χριστουγεννιάτικη εικόνα 
Από πίσω το πανεπιστήμιο Humbolt… Σαν να λέμε Αριστοτέλειο ένα πράγμα…με τα σπρέι του, τις αφίσες του, τους κομματικούς πάγκους… 
Berliner Dom… 
Συνδυασμός που σκοτώνει!!!
Αναφορικά με το τι επισκεφτήκαμε δεν θα ήθελα να σας κουράσω αλλά σε γενικές γραμμές βασιστήκαμε στο παρακάτω πρόγραμμα:
Μέρα 1η: Μουσείο Περγάμου, Rosenthaler St, Περιοχή Mitte, πλατεία όπου βρίσκεται ο Πύργος της τηλεόρασης – Alexanderplatz και μετά κατά μήκος του ποταμού Σπρέε σταματώντας φυσικά στα απομεινάρια του τείχους (East side Gallery) φτάσαμε στην O2 Αρένα όπου θα γινόταν η συναυλία.
Μέρα 2η: Tiergarten, Κτίριο Reichstag, Πύλη του Βραδενβούργου, Μνημείο Δολοφονημένων Εβραίων της Ευρώπης, Potsdamer Platz Μουσείο της Τοπογραφίας του Τρόμου, Checkpoint Charlie, Gendarmenmarkt, Bebelplatz και το βράδυ ποτά στην Kruezberg
Μέρα 3η: Berliner Dom (Καθεδρικός Ναός Βερολίνου), Ramones Museum, Wittenberg platz, Hermann Square
Σας παραθέτω τον χάρτη με τα σημεία ενδιαφέροντος…Ακόμα και σε εμένα θα φανούν χρήσιμα γιατί σίγουρα θέλω να επισκεφτώ ξανά το Βερολίνο στο μέλλον.
https://www.google.com/maps/d/u/0/edit?mid=1E9Z_kuN6Ik_es3xVh_zbhk110Ek&usp=sharing
Δεν θα ξεχάσω ποτέ την υπέροχη συναυλία και τον χώρο. Όλα ήταν οργανωμένα και ο ήχος τέλειος. Επίσης επειδή είμαστε ολίγον τι αρρωστάκια με τον ΠΑΟΚ (να με συγχωρέσουν οι υπόλοιποι) εκείνη την βραδιά κοιτούσαμε τα κινητά μας για το σκορ του Ολυμπιακός-ΠΑΟΚ. Παίζει που λέτε ο Bryan το Heaven και ο Περέιρα σκοράρει και κάνουμε χαμό…χαχαχα…τέλος πάντων…παρεκτράπηκα…
Δεν θα ξεχάσω επίσης την πρώτη βόλτα δίπλα από το ποτάμι, την ελαφριά ομίχλη που απλωνόταν σαν πάχνη, τα γκράφιτι στο τείχος, το κρύο, τις στολισμένες πλατείες με τις λιχουδιές, τα όμορφα μπαράκια σε διάφορες γειτονιές, το διαμέρισμά μας που αποδείχτηκε σούπερ και την προετοιμασία του πρωινού την οποία είχα αναλάβει. Η Βάσω σίγουρα δεν θα ξεχάσει ότι την ψοφήσαμε στο περπάτημα και ότι όταν πεινούσε το δεύτερο βράδυ κάναμε κοντά στη 1 ώρα για να αποφασίσουμε πού και τι θα φάμε…
Berliner Dom by night. 
Kaiser Wilhelm Memorial Church… 
…και κάπου εδώ ξεκίνησε πάλι η κατανάλωση “βρώμικου”…Οι κάτοικοι Γερμανίας ας μου θυμίσουν πώς λέγεται αυτό το κομμάτι χοιρινού κρέατος… 
Εντάξει… 
Shopping time. 
Τελευταία στάση για μπύρες κάπου στη Neukolln.
Το Βερολίνο το αγάπησα, με ώθησε στο να ψάξω λίγο περισσότερο την Γερμανική ιστορία και να αναθεωρήσω την άποψή μου για αυτήν την πόλη την οποία σίγουρα θα ήθελα να επισκεφτώ στο μέλλον. Μέχρι τότε σας αφήνω με τα ευτράπελά του ταξιδίου.
Να είμαστε υγιείς ώστε του χρόνου να ταξιδεύουμε με φίλους και να περνάμε καλά.
