Πριν από 2-3 χρόνια είχα πέσει τυχαία στο διαδίκτυο σε μία φωτογραφία ενός καταπράσινου λιβαδιού, πασπαλισμένου με χρυσαφί λουλούδια και περιτριγυρισμένου από ψηλά βουνά. Στο κέντρο του φιδογύριζε ένα ρυάκι. Το μέρος, αν και βάσει της λεζάντας βρισκόταν στην Ελλάδα (κοντά στο χωριό Χαλίκι του Νομού Τρικάλων) έμοιαζε εντελώς παράταιρο από τις εικόνες της ελληνικής φύσης που έχουμε συνηθίσει. Και το λέω αυτό εγώ που ασχολούμαι με το βουνό οπότε και έχω μία εικόνα και της εναλλακτικής Ελλάδας, των ψηλών χιονισμένων βουνών, των κακοτράχαλων κορυφογραμμών, των τυρκουάζ ποταμών, των αλπικών λιμνών και των αχανών δασών. Παρόλα αυτά, εκείνη η φωτογραφία πέραν του ότι έμοιαζε να είναι τραβηγμένη από κάποιο Ελβετικό λιβάδι, δεν μπορούσα να πιστέψω ότι δεν έχει υποστεί επεξεργασία. Σκέφτηκα ότι δεν γίνεται αυτό το μέρος, που δεν το είχα ακούσει ποτέ στη ζωή μου να βρίσκεται στην Ελλάδα και να μην είναι ευρέως γνωστό… Κι όμως αυτό το μέρος υπάρχει. Βρίσκεται στην ευλογημένη χώρα μας που δεν σταματά να με εκπλήσσει με την ομορφιά και την πολυμορφία των περιοχών της. Πρόκειται για την δρακολίμνη Βερλίγκα που βρίσκεται στο όρος Λάκμος το οποίο με τη σειρά του βρίσκεται στα όρια των νομών Τρικάλων και Ιωαννίνων.
Λοιπόν όπως σας έλεγα, από την στιγμή που είδα αυτήν την φωτογραφία της αλπικής, μαιανδρικού σχήματος λίμνης καρφώθηκε στο μυαλό μου η επιθυμία να την θαυμάσω από κοντά και να διαπιστώσω αν όντως ήταν έτσι όπως αποτυπωνόταν στις φωτογραφίες. Τα χρόνια περνούσαν και για διάφορους λόγους το ταξίδι αναβαλλόταν. Φυσικά, σημαντικός παράγοντας των αναβολών ήταν το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος προορισμός θέτει έναν βασικό περιορισμό στην περίοδο επισκεψιμότητάς του, δεδομένου ότι το μεγαλείο του τοπίου ξεδιπλώνεται τέλη άνοιξης – αρχές καλοκαιριού. Οποιαδήποτε άλλη στιγμή το τοπίο είναι διαφορετικό. Το χειμώνα είναι καλυμμένο με χιόνι και το καλοκαίρι τα χόρτα ξεραίνονται και η λίμνη γίνεται ρυάκι. Μεταφορικά θα έλεγα λοιπόν ότι η Βερλίγκα είναι ένα λουλούδι. Ανθίζει μόνο τα τέλη άνοιξης και αρχές καλοκαιριού.
Αναφορικά με τα τεχνικά στοιχεία της πεζοπορικής διαδρομής βασίστηκα στην πορεία που έχει χαρτογραφήση η Νίκη Κάρτα στο http://www.hellaspath.gr/index.php?p=2&m=1&mntid=116
Η διαδρομή ξεκινάει από το όμορφο χωριό Χαλίκι στο οποίο διέκρινα και μία δραστηριότητα ανακαινίσεων… Δεν ξέρω αν είναι η ιδέα μου αλλά έτσι μου φάνηκε, σαν να υπάρχει ένα ίχνος δραστηριότητας τουριστικής ανάπτυξης….
Όσον αφορά την διαδρομή οφείλω να ομολογήσω ότι πηγαίνοντας παρασυρθήκαμε και μείναμε αρκετή ώρα στον αγροτικό χωματόδρομο παρεκκλίνοντας από το δασικό ορειβατικό μονοπάτι. Εν ολίγοις η διαδρομή είναι εύκολη. Δύσκολα χάνεσαι. Υπάρχουν ταμπέλες και σηματοδότηση. Το μόνο ίσως στοιχείο που μπορεί να δυσκολέψει την κατάσταση είναι η συνάντηση με τσοπανόσκυλα (2 φορές που συναντήσαμε, απομακρυνθήκαμε ήσυχα και δεν είχαμε πρόβλημα).
Σε ότι αφορά την πορεία υπάρχουν επίσης και εναλλακτικές, παρόμοιες διαδρομές στο wikiloc. Χονδρικά η ανάβαση μέχρι την Βερλίγκα διαρκεί 5, το πολύ, ώρες.
Σε αυτό το σημείο θα αφήσω τις φωτογραφίες και τα βίντεό μου να σας εξιστορήσουν αυτό το όμορφο διήμερο που περάσαμε σε αυτό το μαγευτικό μέρος.
Κλείνοντας όμως θέλω να σταθώ σε κάτι που πρόσεξα. Η διανυκτέρευση στο λιβάδι γίνεται σε σκηνές… Σε ορειβατικά φόρουμ που συμμετέχω υπενθυμίζεται πολύ συχνά στους μελλοντικούς κατασκηνωτές η σπουδαιότητα διαφύλαξης του εκάστοτε περιβάλλοντος οικοσυστήματος προκειμένου να μην τίθεται ζήτημα διατάραξής του από την έντονη ανθρώπινη παρουσία. Από την εμπειρία μου στο συγκεκριμένο μέρος, θεωρώ ότι όλοι όσοι διανυκτέρευσαν εκεί δεν έβλαψαν έστω και εκούσια το περιβάλλον. Αυτό ίσως να οφείλεται στο γεγονός ότι κατασκηνωτές ήταν ορειβάτες ή λάτρεις της πεζοπορίας, που συνεπάγεται ότι είναι άτομα οικολογικά ευαισθητοποιημένα. Παρόλα αυτά, το γεγονός της ύπαρξης δικτύου αγροτικού δρόμου εγείρει για μένα μία απειλή εφόσον υπάρξει στο μέλλον τουριστική προώθηση της Βερλίγκας, κι αυτό γιατί θα μπορούν να την προσεγγίσουν σχετικά εύκολα τζιπ ή moto cross (μάλιστα τα τελευταία τα συναντήσαμε), οπότε και να την προσεγγίζουν άτομα που δεν έχουν άμεση αγάπη και σχέση με το «βουνό».
Με λίγα λόγια η Βερλίγκα είναι ένα λουλούδι. Χρέος μας είναι να την διατηρήσουμε έτσι ώστε να ανθίζει σε όλο της το μεγαλείο κάθε χρόνο, εκεί, στα τέλη άνοιξης-αρχές καλοκαιριού.
