Category
200 χρόνια από την έναρξη (τουλάχιστον όπως αυτή έχει οριστεί επίσημα) της Ελληνικής Επανάστασης, όχι από την ίδρυση του νέου Ελληνικού Κράτους…
FRANKS WILD YEARS
Un Operachi Romantico In Two Acts
Rainville. Hardly ever did though, rain that is. It was nowhere. Railroad tracks ran up the back of the state like stitches. Telephone lines slashed the orange dawns like a wrecked ship’s rigging… And when it rained the whole town went mad. Dogs ran wild in the streets. Frank was squeezed between scrap iron places and radiator repair shops… Rainville, good place to dream yourself away from. When the trains thundered past the backyard fence, bound for Oxnard, Lompoc, Gila Bend, Stanfield and parts south where the wind blew big, Frank would count the cars and make a wish just like he did when he was a kid… At least something was getting out of town alive…
One moonlit night Frank packed up his accordion and said blow wind blow wherever you may go…Cause I’m going straight to the top… Up where the air is fresh and clean.
Στα φοιτητικά μου χρόνια εκτός από οικονομικά μπορώ να πω ότι μελέτησα αρκετά και μουσική. Πιο πολύ βέβαια άκουγα παρά έπαιζα, αλλά και αυτό καλό είναι… Αποδείχτηκε ωφέλιμο. Είναι καλό άλλωστε ένας μουσικός να έχει πολλές αναφορές και ακούσματα. Λοιπόν εκείνη την περίοδο και γοητευμένος από το Operation Mindcrime άρχισα να αναζητώ κι άλλα concept albums. Ήταν αναπόφευκτο να αγοράσω το The Wall των Pink Floyd, το concept album των concept albums με πωλήσεις που ξεπερνούν παγκοσμίως τα 30 εκατομμύρια αντίτυπα!
Operation Mindcrime. Αν δεν υπήρχε αυτό δεν θα είχα ασχοληθεί ποτέ σοβαρά και με πάθος για αυτήν την κατηγορία μουσικών έργων. Η διήγηση μίας ιστορίας μέσω τραγουδιών και ιντερλούδιων ήταν κάτι συναρπαστικό και πρωτόγνωρο για μένα κάπου εκεί στα τέλη του ’90 όταν ακόμα φοιτούσα στο λύκειο και αποτέλεσε την σπίθα που άναψε τη φωτιά που καίει ακόμα μέσα μου για αυτό το συγκρότημα και τον λόγο που θέλησα να ανακαλύψω κι άλλα παρεμφερή concept albums.
Πόσο παράξενο είναι να σου δίνεται η ευκαιρία να έρθεις σε επαφή με έναν από τους μεγαλύτερους πνευματικούς ανθρώπους που πέρασε ποτέ στην ιστορία δαπανώντας μόλις 6.60 ευρώ και εσύ αντί να αρπάξεις απλόχερα αυτήν την ευκαιρία, την προσπερνάς αδιάφορα.
Από τον Χρήστο δεν θα ξεχάσω ποτέ τον μειλίχιο χαρακτήρα του, την ευγένια του λόγου του, τη γλυκιά και πρωτόγνωρη φιλική σχέση που είχε με τις κόρες του, τα σύντομα κοφτά χαμόγελά του, λες και ντρεπόταν να δείξει τα δόντια του, τον με μεγάλες δρασκελιές βηματισμό του, τον τρόπο που κατέβαινε τα σκαλιά του στούντιο φορτωμένος με τύμπανα και κάθε λογής κρουστά. Δεν θα ξεχάσω την προθυμία του να βοηθάει όχι από υποχρέωση αλλά γνωρίζοντας ότι η βοήθειά του θα είναι ειλικρινής και όχι “να ‘χαμε να λέγαμε”. Δεν θα ξεχάσω τις στιγμές που όταν ζεσταινόταν στις πρόβες έβγαζε τη μπλούζα ή το πουκάμισό του και γελούσαμε με το δασύτριχο στήθος του. Ήταν μαέστρος χωρίς να χρειάζεται να επιβληθεί. Μπορεί να μην ήταν κανένας βιρτουόζος αλλά το ήξερε κι ο ίδιος και δεν σταματούσε ποτέ να βελτιώνεται, να πειραματίζεται, να παίζει μουσική, να διασκεδάζει με αυτό που κάνει.
Αρχές του 2016 οργάνωνα το ταξίδι που θα πραγματοποιούσα τον Μάρτιο του ίδιου έτους στη Νέα Υόρκη, Φιλαδέλφεια και Ουάσινγκτον. Και ομολογουμένως η οργάνωση ενός ταξιδίου είναι πολλές φορές εξίσου διασκεδαστική με το ταξίδι…Αυτή η ονειροπόληση, η θεωρητική ανακάλυψη ενός τόπου που δεν έχεις δει ποτέ και η προσδοκία της συνάντησης με το άγνωστο εγείρουν αυτό το γλυκό, εκρηκτικό συναίσθημα που είχαν οι παλιοί εξερευνητές-θαλασσοπόροι και ονομάζεται ενθουσιασμός.
