Category
Αν θέλετε να περάσετε τις διακοπές σας σε ένα μέρος που να συνδυάζει πανέμορφες και διαφορετικού είδους παραλίες (αμμώδεις, βραχώδεις, με βότσαλο), ορεινό-περιπατητικό τουρισμό, ιστορικό τουρισμό, γραφικά χωριουδάκια και φυσικά καλό φαΐ, τότε δεν έχετε παρά να διαλέξετε να πάτε στη Σάμο.
Μια φορά κι έναν καιρό, μια εποχή που μοιάζει τόσο μακρινή αλλά συνάμα και τόσο κοντινή, μια παρέα φίλων αποφάσισε εν όψει του τριημέρου της εορτής του Αγίου Πνεύματος να ταξιδέψει στην Κωνσταντινούπολη.
Κάποτε, μετά την επιστροφή μου από ένα ταξίδι, μία κοπέλα με είχε ρωτήσει τι είχα αποκομίσει από αυτό… Η ερώτηση τότε μου είχε φανεί σαν μία επιτηδευμένη εξυπνάδα που στόχευε περισσότερο στην εκμαίευση μίας σοφιστικέ απάντησης, άσχετα με το αν εκ των πραγμάτων δεν θεωρούσα και εξακολουθώ να μην θεωρώ ότι όλα τα ταξίδια δρουν ως διαδικασίες εσωτερικής ανακάλυψης ή γενικότερης απόκτησης σοφίας. Κάποια ταξίδια τα κάνουμε πολύ απλά για να χαλαρώσουμε ή για να διασκεδάσουμε… Και όπως άλλωστε μου έχει πει και ο κουρέας μου, δεν χρειάζεται να ταξιδεύεις για να γίνεις σοφότερος… άλλωστε ο Αριστοτέλης και ο Σωκράτης που ήταν και παραμένουν πασίγνωστοι φιλόσοφοι δεν ήταν ταξιδιάρηδες…
Παρόλα αυτά, επειδή με τον καιρό έχω μάθει στην ζωή μου να μην αναιρώ πράγματα που μπορεί εκ πρώτης όψεως να με ενοχλούν και να τα εξετάζω στην συνέχεια από μία ωφέλιμη απόσταση, πάντα μετά το πέρας ενός ταξιδιού θέτω αυτό το ερώτημα στον εαυτό μου ως ένα είδος κουίζ. Κάποιες φορές υπάρχει απάντηση, κάποιες φορές όχι.
H μεγάλη έκταση που οριοθετείται νότια και ανατολικά της οροσειράς του Άτλαντα στο Μαρόκο και την οποία διέσχιζαν τα εμπορικά καραβάνια για να φτάσουν είτε στο Μαρακές είτε στην Φεζ αποκαλείται χώρα των 1000+1 κάστρων (kasbahs). Αυτά ουσιαστικά αποτελούσαν οχυρά έξω από μικρά χωριά (ή πολλές φορές δεν υπήρχαν καν χωριά), τα οποία χρησίμευαν ως στάσεις ανεφοδιασμού και ξεκούρασης για τα καραβάνια τα οποία ξεκινούσαν από το Τιμπουκτού (του σημερινού Μάλι) με κατεύθυνση βόρεια στον Ατλαντικό και στην Μεσόγειο! Επιτρέψτε μου λοιπόν να παραφράσω την έκφραση και να την χρησιμοποιήσω ως γενικό τίτλο για το ταξιδιωτικό άρθρο που ακολουθεί…
Ίσως ένας υποτιμημένος κατ’εμέ Νομός σε ότι αφορά τις ορειβατικές-πεζοπορικές δραστηριότητες είναι ο Νομός Δράμας. Αυτό πιθανά να οφείλεται στην μακρινή του τοποθεσία στα βόρεια σύνορα της χώρας, στους δυσπρόσιτους – γεμάτους στροφές – δρόμους αλλά και στο γεγονός ότι οι οικισμοί δεν είναι γραφικοί με συνέπεια να μην προσφέρουν στον απλό ταξιδιώτη μία εκ πρώτης όψεως όμορφη εικόνα και ιδιαίτερη εμπειρία διαμονής.
Έχω ταξιδέψει πάμπολλες φορές για να δω έναν καλλιτέχνη. Έχω δει τους Coldplay στην Πράγα, τον Bryan Adams στο Βερολίνο, τους AC/DC στο Λονδίνο, τον Bruce Springsteen στη Ρώμη, τον Peter Gabriel στο Βελιγράδι, τους Muse στην Βουδαπέστη, τον Sting και τους Red Hot Chilli Peppers στην Σόφια και την Tori Amos στο Μιλάνο… Αυτό γίνεται φυσικά διότι ζούμε σε μία εποχή όπου οι μετακινήσεις είναι εύκολες λόγω της πληθώρας των αεροπορικών δρομολογίων, της αύξησης του αριθμού των low cost εταιριών και των προσιτών τιμών που προσφέρουν.
Είναι κολακευτικό για έναν καλλιτέχνη να ξέρει ότι η μουσική του έχει την δύναμη να ωθεί ανθρώπους στο να ταξιδέψουν για να τον δουν από κοντά και να τον ακούσουν ζωντανά. Από την άλλη και για εμάς τους ταξιδιώτες μία μουσική συναυλία αποτελεί αφορμή (ή μάλλον μία καλή δικαιολογία) προκειμένου να κάνουμε ένα νέο ταξίδι σε ένα νέο προορισμό.
Η ορειβασία είναι σαν την ζωή. Όπως ο καθένας μας ονειρεύεται, θέτει στόχους και μάχεται για να τους εκπληρώσει έτσι και οι ορειβάτες ανάλογα με τις ατομικές τους ικανότητες θέτουν στόχους για τα βουνά που θέλουν να ανέβουν. Ο κάθε ορειβάτης έχει τα δικά του απωθημένα. Τις περισσότερες φορές θα τολμούσα να πω ότι μυθοποιεί, πλάθει στο μυαλό του τις δικές του εξωτικές εικόνες για τα βουνά που θέλει να ανέβει κι αυτό τροφοδοτεί την δίψα του για έναν αγώνα-πρόκληση που θέλει (όχι πρέπει) να παλέψει, μία εμπειρία που θέλει (όχι πρέπει) να ζήσει. Εν ολίγοις τα βουνά είναι ένας τόπος ιερός, ένας ναός όπου ο καθένας κυρίως αντιμετωπίζει – και εν τέλει μέσα από αυτήν την εμπειρία γνωρίζει – τον εαυτό του παρά αναμετριέται με τα στοιχεία της φύσης. Η φύση, το βουνό, ο καιρός, απλά του προσφέρουν το πεδίο μέσα από το οποίο θα γνωρίσει τον εαυτό του.
